Κάθε απόφαση για αιμορροΐδες, εκδηλώσεις της νόσου και αιτίες της προκλητικής της ερμηνεύονται από ανθρώπους που δεν έχουν ιατρική κατάρτιση πολύ πιο στενά, όσο το δυνατόν πιο κοντά από επιστημονική άποψη. Οι αιμορροΐδες δεν είναι μόνο πολύ συνηθισμένες, αλλά το ποσοστό όλων των ασθενειών του παχέος εντέρου σχεδόν δεν φτάνει στο μισό, αλλά δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτός είναι ο πιο συνηθισμένος λόγος επαφής με έναν προνολόγο. Από τις χιλιάδες ενήλικες αισθάνεται την πλήρη δύναμη της ασθένειας προς ένα άτομο ετησίως 145 πολίτες, όπως οι άνδρες και οι γυναίκες.
Αιμορροΐδες - Μια υπερβολική αύξηση στις φλέβες του ορθού με τον σχηματισμό κόμβων, όχι για τίποτα στην παλιά ασθένεια σε σύγκριση με τη βούρτσα των σταφυλιών. Και ο Ιπποκράτης ήρθε στο όνομα της νόσου και κοίταξε μια από τις εκδηλώσεις μιας μακρινής παθολογικής διαδικασίας - αιμορραγία.
Γιατί προκύπτουν αιμορροΐδες;
Η αποστράγγιση του φλεβικού αίματος από το χαμηλότερο έντερο διεξάγεται κάτω από κάθε στρώμα του εντερικού τοιχώματος που είναι μόνο τρία: η βλεννογόνο μεμβράνη, το υποβλεννογόνο στρώμα και ο μυς και η πυκνή περιτονία του συνδετικού ιστού καλύπτει το έντερο έξω από το έντερο. Οι εντερικές φλέβες σχηματίζουν κλαδιά που συνδέονται σε τρία στρώματα που συνδέονται. Το υποβλεννογόνο φλεβικό πλέγμα όχι μόνο παίρνει αίμα έξω από το έντερο, αλλά και από το δέρμα και τον σφιγκτήρα, είναι πολύ παχύ και σχηματίζει πολλές μπάλες που αναφέρονται ως σώματα που μοιάζουν με σπήλαιο.
Μια τέτοια δομή φλεβικών πλέξεων που επιλύθηκαν μόνο στον XVIII αιώνα και αμέσως κατέστη σαφές πώς και γιατί προκύπτουν αιμορροΐδες. Η αιτία της νόσου έγκειται σε μια εξασθενημένη κυκλοφορία του αίματος σε φλεβικά σπειραματικά εξαιτίας της υπερβολικής γέμισής της με στασιμότητα στο αίμα με την αρχική κατωτερότητα του τοιχώματος του αγγείου. Η ανατομική περιοχή είναι πλούσια σε μικροχλωρίδα, η οποία συμβάλλει σε μεγάλο βαθμό στη φλεγμονή. Οι κόμβοι αιμορροΐδας παίρνουν τις ζώνες συνδετικού ιστού που τους υποστηρίζουν, συμπαγή και επεκτείνουν αυτό που τους τραυματίζει ακόμα περισσότερο.
Τι συμβάλλει στα αιμορροΐδες
Από τον αναπτυξιακό μηχανισμό της παθολογικής διαδικασίας, οι παράγοντες κινδύνου των αιμορροΐδων "εμφανίζονται", οι οποίες στις μέγιστες περιπτώσεις καθίστανται παρορμήσεις για την ανάπτυξη της νόσου:
ένας καθισμένος και καθισμένος τρόπος ζωής συνοδευόμενος από την υπερχείλιση όλων των φλεβικών δικτύων πυελικής με αίμα.
Η εγκυμοσύνη και η γέννηση όταν μια διευρυμένη μήτρα με το έμβρυο απαιτεί μεγάλο όγκο κυκλοφορούντος αίματος.
Αποικιακές ασθένειες με παραβίαση του σχηματισμού περιττωμάτων την κατάλληλη στιγμή και την κανονική συνέπεια με την αλλαγή της δυσκοιλιότητας και της διάρροιας.
Υψηλή στατική σωματική δραστηριότητα με άρση βαρών.
κληρονομική προδιάθεση σε φλεβικές ασθένειες.
αιχμηρά τρόφιμα και αλκοόλ.
Πρωκτικό σεξ.
Με συνδυασμένη επίδραση διαφόρων παραγόντων κινδύνου, η πιθανότητα αιμορροΐδων αυξάνεται σημαντικά. Η σύγχρονη ζωή με την αυτοματοποίηση και τη χαμηλή κινητικότητα, τη διαθεσιμότητα βημάτων των αντικειμένων υποδομής, την ανάπτυξη του δικτύου μεταφορών - όλα υποσχέθηκαν όλα αυτά μια αύξηση της επίπτωσης των αιμορροΐδων και της "αναζωογόνησης" της.
Τσαρική ασθένεια
Πολλές ιστορικές προσωπικότητες υπέφεραν από αιμορροΐδες, εκδηλώθηκε με ιδιαίτερα άκαμπτο πόνο μεταξύ των βασιλιάδων. Η αποτυχία των γαλλικών κάτω από το Waterloo εξηγείται επίσης από την επιδείνωση των αιμορροΐδων από τον Ναπολέοντα. Φυσικά, η ζωή των υψηλών ανθρώπων σε χρόνιο νευρικό στρες δεν ήταν πολύ δυναμική: το έργο κάθεται στο θρόνο και σε σταθμούς σε καταστήματα, πολλά φεστιβάλ με φιλικά προς το περιβάλλον προϊόντα, αλλά ακόμα με την εξάπλωση του κρέατος που εμποδίζει την αφόθωση.
Οι πολίτες υπέφεραν πολύ λιγότερο από αιμορροΐδες και μετά την ηλικία αργότερα, αφού δεν περιορίζονταν από κινήσεις, το φαγητό ήταν εντελώς λαχανικό, το κρέας κατά τη διάρκεια των διακοπών, από παράγοντες κινδύνου - μόνο η σκληρή δουλειά τέθηκε σε δίκη. Εργάστηκαν με κρεμμύδι και κύμινο "λουτρά", σκόρδο και πλιγούρι βρώμης, καυτές στοίβες, λοσιόν από ωμά τεύτλα και πατάτες, με αιμορραγία, λαμβάνοντας νεφρό γρασίδι στο αφέψημα ενός αφέψημα. Μια μόδα για βδέλες προήλθε από την Ευρώπη, αλλά οι ορθόδοξοι δεν είχαν τα "αιμορροΐδες" του Αγίου, τους οποίους οι Καθολικοί είχαν μαρτυρίες.
Τι είναι αιμορροΐδες
Η ταξινόμηση των αιμορροΐδων είναι πολύ απλή: οι κόμβοι βρίσκονται στο ορθό - εσωτερικές αιμορροΐδες, διευρύνονται μόνο οι εξωτερικοί κόμβοι - οι εξωτερικές αιμορροΐδες όταν συνδυάζονται και οι δύο. Με αιμορροΐδες, είναι περίπλοκο με θρόμβους αίματος σε κόμβους και λοιμώξεις σε επιπλοκές και συνεπώς χωρίς επιπλοκές. Οξεία και χρόνια αιμορροΐδες με επιδείνωση και εκτός της επιδείνωσης και η ύφεση είναι θεμελιωδώς αδύνατη, αφού οι κόμβοι δεν εξαφανίζονται καθόλου.
Η ασθένεια διοργανώνεται σε τέσσερις βαθμούς, η πρώτη είναι η πρώτη όταν αρχίζουν να σχηματίζονται κόμβοι. Η αιμορραγία είναι δυνατή με αυτόν τον τύπο, αλλά οι κόμβοι εξακολουθούν να είναι τόσο μικροί που σχεδόν δεν αισθάνονται αν εξεταστούν με τακτική αιμορραγία κατά τη διάρκεια της αφαίρεσης λόγω της ανησυχίας του ασθενούς.
Στο δεύτερο στάδιο, τα οζίδια προκαλούν δυσάρεστες αισθήσεις όταν αποτυγχάνουν, κάτι που είναι δυνατό κατά τη διάρκεια του σκαμνιού και το άγχος της σωματικής άσκησης, αλλά τα οζίδια μπορούν να γίνουν καλύτερα ανεξάρτητα μετά από λίγο. Στο τρίτο στάδιο, τα οζίδια πέφτουν εύκολα, μερικές φορές δεν υπάρχει ανάγκη επιβάρυνσης, αλλά δεν βελτιώνονται. Τυπικά, αυτό ταξινομείται ως εξωτερικές αιμορροΐδες και αντικειμενική πραγματικότητα - μια μεγάλη εσωτερική. Σε αυτό το στάδιο, οι κλινικές εκδηλώσεις της νόσου είναι πολύ εντυπωσιακές και αιτία.
Στο τέταρτο στάδιο, οι κόμβοι είναι συνεχώς έξω, οι διαστάσεις τους είναι αρκετά μεγάλες, διαταράσσουν τον πρωκτικό σφιγκτήρα να κλείσουν έτσι ώστε να οδηγούν σε δυσάρεστες εκπλήξεις. Όχι κάθε ασθενής έχει αιμορροΐδες και τα τέσσερα στάδια εάν αντιμετωπίζουν τον εαυτό τους και ελαχιστοποιούν την επίδραση των τροποποιημένων παραγόντων κινδύνου, δηλαδή και είναι αδύνατο να απομακρυνθεί η κακή κληρονομιά.
Διάγνωση αιμορροΐδων
Η διάγνωση είναι απλή, ένας proctologist, ένα μάτι και ένα δάχτυλο καθορίζουν την παθολογία. Κατά τη διάρκεια μιας ενδοσκοπικής εξέτασης - η ανοσοσκόπηση με ένα μικρό οπτικό μόλυβδο, το οπίσθιο πέρασμα και το ορθό εξετάζονται, στη συνέχεια, η τομοροσκόπηση και η κολονοσκόπηση διεξάγονται προκειμένου να αποκλειστούν οι ταυτόχρονες παθολογικές διεργασίες στο έντερο, οι οποίες μπορούν να "πιέσουν" αιμορροΐδες ή να καλύπτονται κάτω από.
Σήμερα υπάρχουν συσκευές με τις οποίες μπορείτε να μάθετε λεπτομερώς τη λειτουργικότητα του πρωκτικού σφιγκτήρα. Αυτές οι μελέτες μπορεί να είναι απαραίτητες για τον προγραμματισμό της χειρουργικής θεραπείας.
Αιμορροΐδα
Πρώτον, είναι απαραίτητο να απομακρυνθεί το σύνδρομο του πόνου και να εξαλειφθεί οι παράγοντες που καθιστούν τις κλινικές εκδηλώσεις της ασθένειας χειρότερα, κάτι που είναι αδύνατο χωρίς να αλλάξει ο τρόπος ζωής. Προκειμένου να σταματήσουν ο πόνος, τα αναλγητικά και τα τοπικά φάρμακα χρησιμοποιούνται: είναι καλύτερο από τα κεριά, αφού οι αλοιφές και το πήκτωμα δεν μπορούν να εμφανιστούν προς τα μέσα - σε μια πηγή πόνου - και την επικάλυψη γύρω από τον πρωκτό - μισή μέτρηση. Σήμερα προτείνεται ένα αρκετά εκτεταμένο φάσμα κεφαλαίων για την τοπική θεραπεία των αιμορροΐδων, ως επί το πλείστον είναι συνδυασμένα φάρμακα, ταυτόχρονα ανακουφιστές πόνου, αντιφλεγμονώδη και απορροφήσιμες θρόμβους αίματος. Ωστόσο, η απορρόφηση των θρόμβων αίματος είναι εύκολο να επιτευχθεί αιματηρή αιμορραγία, ακόμη περισσότερο, οπότε αυτό είναι ένα από τα συμπτώματα της νόσου, οπότε η επίσκεψη σε γιατρό είναι υποχρεωτική.
Το διατροφικό καθεστώς πρέπει να αλλάξει εντελώς, συμπεριλαμβανομένης μιας μεγάλης και πολύ μεγάλης ποσότητας ινών στη διατροφή ότι τα κόπρανα γίνονται πιο μαλακά. Σε ορισμένες περιπτώσεις, δεν είναι δυνατόν να γίνει χωρίς ένα κλύσμα, το νερό στο οποίο δεν είναι ζεστό, μόνο το κρύο θα πρέπει να είναι κρύο, διαφορετικά όλα θα πιπιλίζουν στο έντερο και ο χειρισμός δεν θα οδηγήσει στην αναμενόμενη αφαίρεση. Η προσωπική υγιεινή απαιτείται με ειδικά οικεία πηκτώματα που δεν υπερβάλλουν το πιο ευαίσθητο δέρμα της ανατομικής ζώνης. Αυτό θα πρέπει να είναι καθημερινά για το υπόλοιπο της ζωής του, ώστε να μην αρνηθεί την ανάπτυξη φλεγμονής ινών.
Η χειρουργική αγωγή των αιμορροΐδων δεν είναι πλέον τόσο οδυνηρή όσο πριν από δεκαετίες πριν. Οι μικρότερες επεμβατικές μέθοδοι αναπτύχθηκαν που όχι μόνο επιτυγχάνουν ένα καλό μακρινό αποτέλεσμα, αλλά και ελαχιστοποιούν την περίοδο ανάκτησης. Εν πάση περιπτώσει, απαιτείται ατομική προσέγγιση, κάποιος εισάγεται πλήρως από μια ουσία σκληρυντής μέσα σε ένα μικροσκοπικό κόμβο, φωτοαγγύηση με υπέρυθρο φάσμα και κάποιος θα λάβει μόνο το βέλτιστο αποτέλεσμα εάν επιβάλλει ένα δαχτυλίδι λατέξ σε έναν κόμπο.
Στην περίπτωση σοβαρών, μη αναπνευσμένων αιμορροΐδων, απομακρύνονται οι κόμβοι - αιμορροΐδα χαρτονομίσματος διαφόρων τύπων: ανοιχτά, κλειστά, υποβλεννογόνο, συρραπτικό, υλικό κλπ. Σήμερα είναι η πιο ριζοσπαστική παρέμβαση, αλλά μεγαλύτερη αποκατάσταση και δεν απαλλαγεί από επιπλοκές. Για να μην το πάρουμε, πρέπει να έρθουμε σε έναν επαγγελματία γιατρό εγκαίρως, καθώς θα θεραπεύσουμε τις αιμορροΐδες σήμερα.
Μια διαφοροποιημένη προσέγγιση για την επιλογή μιας μεθόδου για τη θεραπεία των αιμορροΐδων ανάλογα με το στάδιο της νόσου, χρησιμοποιώντας ελάχιστα επεμβατικές μεθόδους θεραπείας, σας επιτρέπει να επιτύχετε καλά αποτελέσματα στο 98-100% των ασθενών.
Το πιο κύριο και οδυνηρό σύμπτωμα αιμορροΐδων είναι ο πόνος. Κατά τη διάρκεια της επιδείνωσης, ο πόνος μπορεί να είναι αφόρητος, αυτή η περιοχή είναι τρυφερή και άφθονη μέσα, η παραμικρή ανατομική ενόχληση εξελίσσεται σε ένα σημαντικό πρόβλημα. Ένα μικροσκοπικό, λιγότερο εκατοστό σε διάμετρο, ένας κόμπος φαίνεται να είναι τεράστιος για τον ιδιοκτήτη του. Ο πόνος είναι τόσο σοβαρός που οι άνδρες χάνουν ακόμη και τη συνείδηση, στις γυναίκες το όριο του πόνου είναι υψηλότερο και ανεχτούν τον πόνο λίγο πιο εύκολο. Η θρόμβωση εκδηλώνεται σε τοπικό οίδημα και πολύ σοβαρό πόνο. Υπάρχουν οπτικά σημάδια που θα δει μόνο ο γιατρός.
Η ένταση του πόνου σφίγγει τη φλεγμονή του ιστού και ιδιαίτερα τη θρόμβωση του κόμβου. Η δέσμευση της βακτηριακής χλωρίδας μπορεί να επεκτείνει τα όρια της φλεγμονής και να οδηγήσει σε μια πυώδη διαδικασία στη γύρω παραπροκίτιδα των ινών. Στον λιπώδη ιστό δεν υπάρχουν ανατομικοί περιορισμοί για την εξάπλωση της φλεγμονής, έτσι ώστε η διαδικασία να σέρνεται αρκετά γρήγορα με το σχηματισμό περάσματος συριγγίου, από τα οποία απελευθερώνεται το πύον με δυσάρεστη μυρωδιά λόγω της παρουσίας Ε. Coli. Σε αυτή την περίπτωση, υπάρχει μια γενική αντίδραση του σώματος σε λοίμωξη: υψηλή θερμοκρασία, ρίγη, αδυναμία, αδυναμία, δυσφορία.
Αιμορραγία με αιμορροΐδες
Η αιμορραγία σε οξεία αιμορροΐδα δεν συνοδεύεται πάντοτε από πόνο, αλλά πάντα τρομάζει τον ασθενή. Το αίμα απελευθερώνεται μέχρι το τέλος του νόμου περί αφαίρεσης εάν χρησιμοποιούνται για έναν άλλο λόγο, ειδικά φάρμακα που αραιώνουν το αίμα, σταματούν να αιμορραγούν και όχι χωρίς τη βοήθεια των ναρκωτικών. Η χρήση μη -στερεοειδών αντιφλεγμονωδών φαρμάκων (NVPs), τα οποία βλάπτουν τις μεμβράνες του βλεννογόνου με οποιοδήποτε τύπο χορήγησης, αλλά παρεμποδίζονται ιδιαίτερα τα ανακουφιστικά από το ορθό κεριά με ΜΣΑΦ.
Απώλεια αιμορροΐδων
Οι χρόνιες αιμορροΐδες έξω από την παροξυσμό φαίνονται από την απώλεια των διευρυμένων οζιδίων και της αιμορραγίας. Το σύνδρομο του πόνου είναι τόσο αδύναμο που οι ασθενείς διαμαρτύρονται μόνο για ασήμαντα συμπτώματα, βραχυπρόθεσμα επεισόδια καύσης στον πρωκτό. Δεδομένου ότι τα οζίδια καλύπτονται από την έκκριση της βλεννογόνου μεμβράνης, ο πρωκτός είναι δυνατός, με ανεπαρκή οικεία υγιεινή, εξάνθημα πάνας και δερματική διάσταση μπορεί να εμφανιστεί στην καυτή εποχή.
